Het komt niet zelden voor dat partijen in één offerte of overeenkomst verwijzen naar twee sets algemene voorwaarden. Dit is risicovol. Het moet namelijk duidelijk zijn welke afspraken deel uitmaken van de overeenkomst. Als niet duidelijk is welke set voorwaarden van toepassing is, delven beide sets het onderspit.
Dat geldt des te meer wanneer de beide sets onderling tegenstrijdige voorwaarden bevatten. Denk hierbij aan de situatie dat in de ene set voorwaarden een bevoegde rechter wordt aangewezen en in de andere set wordt gekozen voor arbitrage. Het is dan bij geschillen niet duidelijk wie bevoegd is, met alle procesrechtelijke gevolgen van dien. Ook de aansprakelijkheidsbeperkingen in de beide sets kunnen tegenstrijdig zijn. Hierdoor kan de gebruiker mogelijk op geen van beide aansprakelijkheidsbeperkingen een beroep doen.
Het tegelijkertijd van toepassing verklaren van twee sets algemene voorwaarden gebeurt vaak niet eens bewust. In een offerte bijvoorbeeld wordt de ene set voorwaarden genoemd en onderaan op het standaardbriefpapier een andere set. Ook komt het regelmatig voor dat in een overeenkomst een set voorwaarden van toepassing wordt verklaard, maar een andere set als bijlage bij die overeenkomst is gevoegd.
Dit hoeft niet persé problemen op te leveren als er een duidelijke richtingwijzer is die aangeeft welke voorwaarden van toepassing zijn. De plaats waar de algemene voorwaarden worden genoemd kan een richtingwijzer zijn. Als in de tekst van een offerte expliciet een set voorwaarden van toepassing wordt verklaard, zal het voor de wederpartij meestal duidelijk zijn dat een standaardverwijzing naar een andere set voorwaarden in kleinere letters onderaan op het briefpapier, minder relevant is. Ook een rangorde kan als richtingwijzer dienen. Bijvoorbeeld door de twee sets voorwaarden met een getal of een andersoortige nummering aan te duiden. Als maar duidelijk is welke van de twee sets voorgaat, of welke set voorgaat in een bepaald geval.
Het gebruiken van een richtingwijzer kan dus problemen voorkomen. Het is wel goed om erover na te denken waarom verschillende sets voorwaarden worden gehanteerd. Is dit ingegeven vanuit de wens om terug te kunnen vallen op branchevoorwaarden wanneer de eigen voorwaarden bepaalde onderwerpen niet regelen? Dan moet misschien nog eens goed naar de eigen voorwaarden worden gekeken. Wellicht kunnen de twee sets worden geïntegreerd, zodat de best passende bepalingen van beide sets worden samengevoegd. Dan kan gewoon één set worden gebruikt, wat de duidelijkheid en daarmee ook de rechtszekerheid voor beide partijen alleen maar ten goede komt.
En dat is toch waar het uiteindelijk om gaat bij het vastleggen van een overeenkomst: dat beide partijen weten waar ze aan toe zijn. Als er vervolgens toch een rechter aan te pas moet komen, kan deze in ieder geval meteen over de kern van het geschil oordelen. Dat scheelt een hoop tijd, een hoop advocaatkosten en het reële risico dat geen van beide sets voorwaarden van toepassing is.
Wilt u meer informatie over het bovenstaande? Neem dan contact op met ons team.
