Vandaag (18 november 2019) in hoofdartikel in Het Financieele Dagblad en vanochtend vroeg geïnterviewd op BNR Nieuwsradio: Ernst-Jan Louwers over illegale software en de Business Software Alliance.

De Business Software Alliance (BSA) doet zich vaak intimiderend voor als een soort softwarepolitie. Maar de BSA is gewoon een private samenwerking namens softwarebedrijven. Voor een ‘inval’ (in feite bewijsbeslag) is de voorafgaande toestemming van de rechter nodig. Die toestemming wordt al snel gegeven, zelfs als een inval door de BSA eigenlijk niet eens nodig is. Zo weet de softwareleverancier – zeker bij een abonnement op cloud-applicaties – vaak al op andere wijze dat er meer softwarelicenties worden gebruikt dan zijn aangeschaft of dat er gedownloade illegale gekraakte versies worden gebruikt.

Bij een inval door de BSA gaat het er nogal eens ongenuanceerd aan toe. Het bedrijf kan meerdere uren stil komen te liggen.

Wat kan BSA eisen?

Indien er aanwijzingen zijn dat er te weinig licenties zijn, kan een softwarebedrijf (of de BSA) op zichzelf natuurlijk wel een belang hebben om te komen kijken. En bij een tekort is het ook terecht dat zij dan schade claimen: niet-betaalde licentiefees plus rente en gemaakte kosten. Dat kan al aardig oplopen trouwens, zeker bij duurdere software zoals tekenprogramma’s (CAD-software). Maar een ongefundeerde ‘strafvergoeding’ (dus een soort boete) kan de BSA of het softwarebedrijf niet opleggen, maar wordt niettemin wel vaak geclaimd. Een privaatrechtelijke boete kennen wij in Nederland nu eenmaal niet.

Er zijn uitspraken van rechters die wel een soort extra vergoeding toekennen wegens ‘uitholling’ van het auteursrecht en verminderde exclusiviteit maar dat moet dan wel voldoende concreet gemaakt worden. En veel rechters accepteren dat dan ook niet.

Doorgaans komt er met onderhandelen een aanvaardbare oplossing tot stand.

Risicoaansprakelijkheid werkgever

Nog een belangrijke toevoeging op het artikel in het FD (paste er blijkbaar niet meer in). Een werkgever kan in principe aansprakelijk zijn voor illegale downloads door een werknemer thuis, mits er een functioneel verband bestaat met de functie op zijn werk. Risicoaansprakelijkheid voor werkgever dus.

Als de werkgever zijn personeel duidelijk en vaak genoeg waarschuwt dat zij – ook thuis – nooit illegale software mogen downloaden of gebruiken, zouden wij menen dat de werkgever niet meer aansprakelijk is. De rigide regels in de wet lijken niet goed te passen op onze moderne digitale maatschappij. Misschien gaat ooit een hogere rechter paal en perk stellen aan de toepassing van deze rechtsregel. Maar ik vrees dat alleen de wetgever er iets aan zal kunnen doen.

Preventie

Bedrijven en andere organisaties doen er verstandig aan doorlopend te checken of er voldoende licenties zijn. Daarvoor zijn tools beschikbaar. Het lijkt niet verstandig om de tools van de BSA daarvoor te gebruiken want wij sluiten niet uit dat de BSA dan meekijkt. En natuurlijk is het zaak om erop toe te zien dat de werknemers ook thuis geen gekraakte versies van software downloaden. Dat kan de werkgever duur komen te staan.

Licenties zijn vaak ingewikkeld en moeilijk te lezen. Een IT-advocaat kan daarbij helpen, ook bij het licentiemanagement.

Brief of inval van de BSA?

Neem dan direct contact op met ons team.